نورحق

تو مرا جان جهانی چه کنم جان و جهان را

هوی هوی باد و شیر افشان ابر

حمد و ثنا مدح و دعا ز اول صبح ازل و عاقبت شام ابد لایق و شایسته و زیبنده خداوند قدیمی‌و کریمی‌و رحیمی‌و عظیمی‌و مقیمی‌و حلیمی‌و علیمی‌و حکیمی‌است که ذاتش چه صفاتش بود از حادثه عیب و نقایص بری و پاک و معری و مبراست ز ترکیب و ز تشبیه و عقول عقلامات ز ادراک وتمیز وی و از حبز اندیهش و از وهم و گمان برتر و بالاتروبیرون ز حدود و جهت و هیچ محلی و مکانی نبود جای وی و خالی از او رسته ز همچشمی‌و وارسته ز اضداد و ز انداد و بود فرد ز اشیاء و پدیدار شد از صنعت و از حکمت و از خلقت او عالم لاهوتی و ناسوتی و ملک و ملکوت و جبروت و قلم و لوح و حجابات و مقامات و بپوشید ردای کرم ازلطف به بالای بنی آدم و بنمود مکرم همگی را ز عبودیت و از جنس ملک داد فزون رتبه والایی و بخشید کمال و خرد و فهم .

آتش از قهرخدا خود ذره‌‌‌ای است

ای دست مگیر غیر مارا